บทที่ ๕ การเดินทางของความรัก                 ข้าถือตะกร้าขนมเดินนำหน้าอย่างอ้อยอิ่ง เมื่อมีโอกาสได้อยู่ตามลำพังกับผู้หญิงที่พึงใจข้าก็ต้องถือโอกาสอยู่ด้วยกันให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ อำแดงศรีหาบขนมเดินตามโดยแสดงสีหน้าหงุดหงิ